ای پسر عمران،
هرگاه بنده ای مرا فرا خواند، آنچنان به سخن او گوش می دهم که انگار بنده ای جزء او ندارم
اما دریغا بندگان من همه را آنچنان فرا می خوانند که انگار همه خدای اویند جزء من
خدایا...خدایا فاصله ات تا من خودت گفتی چه نزدیکهاز اینجا که من ایستادمچقدر تا آسمون راهه...!
خدایا...
خدایا فاصله ات تا من
خودت گفتی چه نزدیکه
از اینجا که من ایستادم
چقدر تا آسمون راهه...!