ازحکیمی پرسیدند که چرا استماع تو از نطق تو
زیادت است؟ گفت: زیرا که مرا دو گوش داده اند و یک زبان ، یعنی دو چندان که می گویی
می شنوی...
کم گوی و به جز مصلحت خویش مگوی
چیزی که نپرسند ، تو از پیش مگوی
از آغاز
دو گوش و یک زبانت دادند
یعنی که دو بشنو و یکی بیش مگوی.
آموزنده وخوب بود.
منم با کم حرفی موافقم به شرطی که به جا باشه تا دیگران ما رو منزوی در نظر نگیرن
سلام. دوستان «از آغاز» وزن شعر رو به هم میزنه . فکر میکنم باید «زاغاز» باشه. با تشکر.
عالی بود مر30
به وبلاگ منم سر بزنین و نظر بزارین ممنون